می دونی،
استخدام کردن به مراتب شیرین‌تر از اعلام پایان همکاری با یه نیرو هست.
مصاحبه خوبه، یه مقدار شاید اولش سخته اما دفعات بعدی بهتر میشه، تصمیم گیری برای استخدام (که البته همه‌ی فکر و نتیجه‌اش با تو نیست و یه تیم یا حداقل خود مدیرعامل در اون سهیمه)
وقتی کسی استخدام میشه، یه جورایی همیشه یه احساس خوب نسبت به تویی که بهش گفتی می‌تونی بیای داره! حتی اگر همه‌ی تصمیم رو تو نگرفتی، اما ظاهر قضیه تویی!
اما. امان از اعلام وقت رفتن کسی.
برام سخت بود، مخصوصا گفتنش به کسی که تو جلسه هم بهش گفتم چه قدر برام ارزشمنده. گفتم: من اوایلی که اومده بودم همیشه فکر می‌کردم اگر یه دوست بخوام تو کل سازمان انتخاب کنم شمایی! و هنوز هم همینطوره! و برای خودم هم خیلی سخته که این اتفاق قراره بیفته. خیلی جلوی خودم رو گرفتم که اشک تو چشمام حلقه نزنه.
خیلی منطقی برخورد کرد؛ تقریبا انتظار همچین رفتاری رو ازش داشتم، چون در تمام این مدت هم همیشه حتی وقتی از چیزی ناراضی بود رفتار و کلامش محترمانه بود.
از صمیم قلبم امیدوارم هرجا هست، هرجا میره و هرجا خواهد بود شاد، با طراوت و موفق باشه و پیشرفت کنه.
برای همه همین آرزو رو دارم.
ای کاش هر کسی دقیقا همونجایی باشه که باید.
آمین (چنین باد).
امید به خدای بزرگ.
دومین روز کاری از 90 روز نخست یک مدیر...
یه ,تو ,کسی ,هم ,رو ,خیلی ,از اعلام ,انتظار همچین ,تقریبا انتظار ,همچین رفتاری ,رفتاری رو
درباره این سایت